شروع مدرسه ها

فرشته كوچولوي مامان امسال كلاس سومي شده و حسابي بزرگ شده

از يه ماه پيش لحظه شماري ميكرد كه مدرسه ها كي شروع ميشه، منم كه ميدونستم عزيز دلم صبر نداره ، دقيقا چهار روز قبل از شروع مدرسه ها براش كيف و لوازمش رو گرفتم . كتابهاش رو با هم جلد كرديم و همش دلش ميخواست زودتر شنبه بشه كه بره مدرسه.

طبق سنوات هر سال ، اين روز رو مرخصي ميگيرم و با هم به مدرسه ميريم ، اتفاقا موقع صف بندي ، ماني هم پشت سر معين ايستاده بود و كلي با هم خوشحال بودن ، بعدش من به ماني گفتم كه اسمت توي كلاس ديگه اس، ماني هم گفت من دنبال معين ميگشتم گفتم هرجا كه معين باشه منم همونجام ، چرا من توي كلاس معين نيستم و ناراحت شد . بعدش گفت من كدوم كلاس برم ، منم صفش رو بهش نشون دادم . بعد به اتفاق بچه ها به كلاس رفتيم . محمدصدرا سياسر هم توي كلاس معين بود، خوشحال دست معين رو گرفته بود كه بيا با هم بشينيم و به بچه هاي ديگه كه نشسته بودن ميگفت بلند ميشي كه بري يه ميز ديگه تا من و دوستم با هم بشينيم ، معين هم به من نگاه مي كرد و ميخنديد . با بچه ها خداحافظي كرديم و رفتيم . خداروشكر كه عزيز دلم حسابي خوشحال بود . خداكنه كه هميشه همينطوري باشه .

بعداز اينكه با وروجك خداحافظي كردم ، رفتم دفترچه بيمه بابارو تمديد كردم و رفتم بيمارستان .

اتفاقا بابارضا رو به اتاق عمل برده بودن و ساعت يازده و نيم آوردن تا بابا كامل به هوش اومدن ، طول كشيد و آقاجون به خونه برگشتن و من پيش بابارضا موندم. ماماني و طاهره خانم و محمدصدرا دنبال معين رفته بودن و معين رو به خونه ماماني برده بودن . اگه من نتونستم، روز اول مدرسه ها، برم دنبالش كه مثل هرسال ببرمش پارك، خدا برام درست كرد و سه نفري زحمت كشيده بودن و رفته بودن دنبال معين ( خداجون ، ماماني و آقاجون و عمو مهدي و طاهره خانوم و محمدصدرا رو سالم و سلامت نگهدار كه خيلي وقتها به كمكم ميان، ازت ميخوام كه بهترينها رو براشون رقم بزني )  . خداروشكر معين خيلي خوشحال شده بود و حسابي بهش خوش گذشته بود.

متاسفانه ، اون شب رو هم بابارضا توي بيمارستان خوابيدن. معين كوچولو كه دلش براي بابارضا تنگ شده بود ، بعدازظهر به ديدن باباجونش رفت.

خدايا همه ي مريضها رو شفا بده و سلامتي رو از ما و خانواده هامون نگير

الهي آمين